Dit experiment grijpt terug op besluitvormingsrituelen bij stammen. Daar maken de ‘stamoudsten’ beslissingen maar heeft elk stamlid (lees: bewoner) het recht tot inspraak. Dialogen op de Meent wil loskomen van de bestaande bestuurlijke inrichtingsstructuren. Deze ontmoetings- en conversatieplaats op buurt- of wijkniveau is voor iedereen toegankelijk die met anderen in gesprek wil over issues die in de wijk spelen. De initiatiefnemers hebben naast juridische kennis en sociale netwerkdeskundigheid, design-, communicatie- en marketingexpertise nodig.
Vernieuwend
Public Choice en de Garbage Can Theorie vormen de theoretische onderbouwing van dit experiment. Het Garbage Can Model haalt problemen, oplossingen en besluitvormers uit elkaar. Besluiten komen niet tot stand langs een lineair pad van probleem naar oplossing, maar zijn het resultaat van verschillende, onafhankelijk van elkaar spelende stromen binnen een netwerk. De theorie ontleent haar naam aan de ontdekking dat er in netwerken allerlei ‘oplossingen’ worden bedacht die ter zijde worden geschoven omdat de erbij passende ‘problemen’ niet direct zichtbaar zijn. Wanneer de problemen wel boven water komen kan het lonen eens te kijken in de ‘vuilnisbak met oplossingen.’
Het theoretisch fundament komt uit de jaren zeventig van de vorige eeuw, maar is in de praktijk nog nooit echt getoetst.
Impact
De dialoog van de Meent kan een alternatief zijn voor de gebiedscommissies in Rotterdam. De verwachting is dat de wijze waarop deze nu zijn vormgegeven na deze bestuursperiode niet zullen worden gecontinueerd. Het experiment kan handvatten bieden voor een andere vorm van lokale democratie; een vorm die niet voortborduurt op bestaande bestuurlijke inrichtingsstructuren.
Overdraagbaar
Het experiment is contextgevoelig, maar op te schalen richting gebieden, buurten en wijken met een aangenomen maximum van circa 30.000 inwoners. De hoeveelheid neemt af naarmate er meer sprake is van meer verstedelijking.
